امروزه روش های ارتودنسی نسبت به آنچه از زمان قدیم در ذهن عموم مردم از واژه ارتودنسی بوده است، بسیار فرق کرده است. در حالی که هنوز هم ارتودنسی فلزی بسیار متداول می باشد اما امروزه برای بیماران گزینه های بسیاری وجود دارد. یکی از این گزینه ها ارتودنسی لینگوال است که بر خلاف ارتودنسی های ثابت دیگر که جلوی دندان نصب می شوند، پشت دندان ها نصب شده و تقریبا غیر قابل مشاهده است.
در ارتودنسی لینگوال که نوعی ارتودنسی ثابت است، براکت ها، سیم ها و حتی کش های ارتودنسی در پشت دندان نصب می شوند که گزینه بسیار مناسبی برای افرادی است که تمایلی به دیده شدن ارتودنسی هایشان ندارند. درصورتی که نوجوان هستید و نگران قضاوت دوستانتان هستید و یا اگر فردی بالغ هستید که در محیط کاریتان، داشتن ظاهری مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردارست، پس انتخاب ارتودنسی لینگوال می تواند گزینه مناسبی برای داشتن دندان هایی زیبا باشد.
اولین مرحله در ارتودنسی لینگوال نمونه گیری از دندان است. پزشک پس از قالب گرفتن از دندان بیمار آن را به آزمایشگاه می فرستد تا براکت ها بر اساس آن ساخته شوند. ساختن براکت ها حدود ۶ هفته زمان می برد و پس از آن پزشک بریس ها را با روشی خاص پشت دندان نصب می کند.
مانند بریس های فلزی، این بریس ها نیز با فشار ملایم و در عین حال مداوم به دندان ها کمک می کنند تا به آرامی به جایگاه صحیح خود بازگردند. بسته به کام فرد و شدت نامرتبی دندان ها، طول درمان ممکن است از ۱۸ ماه تا ۳۶ ماه متغیر باشد.
در نظر بسیاری از مردم قراردادن ارتودنسی در پشت دندان کار دشواری است اما متخصصان ارتودنسی برای نصب ارتودنسی لینگوال و دیگر ارتودنسی ها آموزش دیده اند تا این کار را با بهترین و مدرن ترین روش انجام دهند. ارتودنسی لینگوال می تواند تنها در دو جلسه انجام شود.
همچنین عدم رعایت بهداشت دهان و دندان در طی مدت درمان ممکن است منجر به کاهش جذب مواد آهکی در استخوان و ایجاد لکه های سفید شود. در هر صورت اگر لکه ای هم پدیدار شد، به علت بودن در پشت دندان، می تواند به راحتی مخفی بماند.
بریس های لینگوال گران تر از بریس های فلزی و الاینر های شفاف هستند و این به این علت است که این بریس ها یا سفارشی و یا از جنس طلا (بریس های اینکاگنیتو) می باشند. بریس های لینگوال همچنین نیازمند تکنسین هایی است که در دوره های یادگیری نصب بریس های لینگوال شرکت کنند و آن را بیاموزند. از آنجایی که بریس های لینگوال به اندازه ی بریس های فلزی در دسترس نیستند، ممکن است جلسه ی نصب آنها بیشتر طول بکشد.
ممکن است در نظر برخی، ثابت بودن بریس مزیت محسوب شود ولی بسیاری از افراد آن را عیبی بزرگ تلقی می کنند. بریس های متحرک را می توان برای غذا خوردن از دهان خارج کرد و طی دوره درمان هر نوع غذایی را خورد اما با وجود بریس های لینگوال شما باید از خوردن غذاهای سخت، جویدنی و تُرد و هر چیزی که باعث از جای درآمدن براکت هایتان شود خودداری کنید. در صورتی که براکتی سفارشی باشد و بیافتد باید جایگزین آن تهیه شود که می تواند طول درمان را افزایش دهد.
در پشت دندان فضای اضافی زیادی وجود ندارد بنابراین بریس های لینگوال هر چقدر هم که عالی طراحی شده باشند، باز هم حس می شوند. ممکن است در هفته اول احساس درد کنید و قسمت هایی از بریس زبانتان را تحریک کند اما نگران نباشید. این حالت روز به روز بهبود می یابد. همچنین ممکن است پزشک نوع خاصی موم در اختیارتان قرار دهد تا آن را روی هر قسمت که احساس رنجش یا تیز بودن می کنید، بمالید.
پس از قرارگیری بریس های لینگوال ممکن است نوک زبانی صحبت کنید. این مشکل هم پس از چند روز با صحبت کردن مداوم از بین خواهد رفت و پزشکتان می تواند در این باره توصیه هایی به شما کند که موثر واقع شود. هر چقدر بیشتر صحبت کنید این مشکل سریع تر از بین خواهد رفت.
افرادی که قصد انجام ارتودنسی را دارند باید راجع به تغییرات رویه زندگی شان پس از انجام ارتودنسی با پزشک خود صحبت کنند. بسیاری از مردم برای عادت کردن به رژیم غذایی و حرف زدن با وجود بریس های لینگوال احتیاج به زمان دارند.
رژیم غذایی: با وجود اینکه پس از عادت کردن به بریس های لینگوال، بیمار می تواند به طور عادی غذا بخورد اما باید مانند افرادی که بریس فلزی دارند، از خوردن برخی غذاها که باعث آسیب دیدن بریس ها می شوند، خودداری کنید. مانند: تافی ها، آدامس، آبنبات های سفت، نوشیدنی های گازدار و …
صحبت کردن: بریس های لینگوال می تواند باعث ایجاد مشکلات گفتاری مثل نوک زبانی صحبت کردن و عدم توانایی تلفظ برخی لغات شود. البته بیشتر افراد به سرعت به وجود این بریس ها عادت کرده و مشکلات گفتاری آنها رفع خواهد شد.
مانند هر ارتودنسی دیگری رعایت بهداشت دهان و دندان برای جلوگیری از التهاب لثه و پوسیدگی دندان ضروری است. رعایت بهداشت دهان و دندان شامل نکات زیر است: